حدیث باقریان؛ امین زارع؛ محسن گلمحمدیان
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر قصه‌خوانی گروهی بر افزایش همدلی و نوع‌دوستی کودکان پیش‌دبستانی با رویکرد مثبت-نگر بود. نظر به جنبه آموزشی و پرورشی قصه می‌توان از آن برای رشد فضایل اخلاقی همچون همدلی و نوع‌دوستی بهره گرفت. امروزه با توجه به گسترش سراسری آلودگی‌های اخلاقی همچون جنایت، اعتیاد، خشونت، لزوم آموزش مسائل اخلاقی بیش از ...
بیشتر
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر قصه‌خوانی گروهی بر افزایش همدلی و نوع‌دوستی کودکان پیش‌دبستانی با رویکرد مثبت-نگر بود. نظر به جنبه آموزشی و پرورشی قصه می‌توان از آن برای رشد فضایل اخلاقی همچون همدلی و نوع‌دوستی بهره گرفت. امروزه با توجه به گسترش سراسری آلودگی‌های اخلاقی همچون جنایت، اعتیاد، خشونت، لزوم آموزش مسائل اخلاقی بیش از پیش احساس می‌شود. از آنجا که جامعه کنونی این پژوهش کودکان هستند و بنا به نظر متخصصان، آموزش‌های مرسوم نظیر سخنرانی و غیره کارایی لازم را ندارند و بر استفاده از روش‌های پویا و غیر‌مستقیم تأکید بسیاری کرده‌اند؛ لذا از روش قصه‌گویی در این پژوهش استفاده شده است. با توجه به مطالب فوق پژوهش حاضر در پی تعیین اثربخشی قصه‌گویی گروهی بر همدلی و نوع-دوستی دختران پیش‌دبستانی بود. فرضیه های پژوهش کنونی عبارت بودند از: 1. قصه گویی گروهی بر تقویت روحیه همدلی دختران پیش‌دبستانی شهر کرمانشاه تأثیرگذار است.2. قصه گویی گروهی بر تقویت روحیه نوع‌دوستی دختران پیش‌دبستانی شهر کرمانشاه تأثیرگذار است.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه‌تجربی است که در آن از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دخترانی که در سال تحصیلی 98-99 در مقطع پیش‌دبستانی شهر کرمانشاه. نمونه مورد بررسی از نوع دردسترس بود که شامل 20 کودک که به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش نامه‌های همدلی بهروتحلیل آیونگ و همکاران (2009) (فرم والدین) و نوع‌دوستی گودمن و همکاران (1997) (فرم والدین) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد در گروه آزمایش، بین نمرات پس‌آزمون در متغیرهای همدلی و نوع‌دوستی تفاوت معناداری وجود داشت اما بین نمرات پیش‌آزمون-پس‌آزمون گروه گواه تفاوت معنادار نبود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده قصه‌خوانی می‌تواند موجب ارتقای حس همدلی و نوع‌دوستی کودکان و همچنین بهبود عملکرد آنان در این زمینه شده که از آن می‌توان در فضاهای آموزشی و بالینی به عنوان یک روش آموزشی و در عین حال سرگرم کننده بهره گرفت.
