حدیث باقریان؛ امین زارع؛ محسن گلمحمدیان
چکیده
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر قصه خوانی گروهی بر افزایش همدلی و نوع دوستی کودکان پیش دبستانی با رویکرد مثبت نگر بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی است که در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دخترانی که در سال تحصیلی 98-99 در مقطع پیش دبستانی شهر ...
بیشتر
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر قصه خوانی گروهی بر افزایش همدلی و نوع دوستی کودکان پیش دبستانی با رویکرد مثبت نگر بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی است که در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری عبارت بود از کلیه دخترانی که در سال تحصیلی 98-99 در مقطع پیش دبستانی شهر کرمانشاه. نمونه مورد بررسی از نوع دردسترس بود که شامل 20 کودک که به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه های همدلی بهروتحلیل آیونگ و همکاران (2009) (فرم والدین) و نوع دوستی گودمن و همکاران (1997) (فرم والدین) بود.یافته ها: نتایج نشان داد در گروه آزمایش، بین نمرات پسآزمون در متغیرهای همدلی و نوعدوستی تفاوت معناداری وجود داشت اما بین نمرات پیشآزمون-پسآزمون گروه گواه تفاوت معنادار نبود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده قصه خوانی می تواند موجب ارتقای حس همدلی و نوع دوستی کودکان و همچنین بهبود عملکرد آنان در این زمینه شده که از آن میتوان در فضاهای آموزشی و بالینی به عنوان یک روش آموزشی و در عین حال سرگرم کننده بهره گرفت. قصه گویی می تواند به عنوان یکی از این شیوه های غیرمستقیم ابزار نیرومندی در کلیه روابط انسانی و اجتماعی، آموزش و پرورش و درمان میباشد و چه بسا داستان های با مفاهیم اجتماعی بتوانند به طور موفقیت آمیزی برای رفع انواع نیازهای روحی و اجتماعی و برای درک بهتر روابط از جمله روابط همدلانه، کنترل خشم و دیگر مفاهیم مهارتهای اجتماعی و اخلاقی مفید باشند.
