مرضیه حسنی؛ مریم صراف‌زاده؛ سپیده فهیمی فر
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی ارتباط بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف است. سواد دیجیتالی به مجموعه ای از تواناییهای مورد نیاز برای استفاده مؤثر از فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی در یک جامعه دانشی اطلاق میگردد. یادگیری خودراهبر، فرایندی است که در آن افراد اقدام به شناسایی نیازهای ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی ارتباط بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر در میان دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف است. سواد دیجیتالی به مجموعه ای از تواناییهای مورد نیاز برای استفاده مؤثر از فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی در یک جامعه دانشی اطلاق میگردد. یادگیری خودراهبر، فرایندی است که در آن افراد اقدام به شناسایی نیازهای یادگیری خود و اجرای راهبردهای مناسب یادگیری میکنند. ابعاد آن عبارتند از خود مدیریتی، خودکنترلی و رغبت یادگیری.
روششناسی: این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف 8975 نفر هستند. 390 دانشجو به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. به منظور سنجش سطح سواد دیجیتالی دانشجویان و یادگیری خودراهبر آنها بهترتیب از پرسشنامههای محققساخته و استاندارد استفاده شد.
یافتهها: نتیجه پژوهش مشخص کرد که بین سطح سواد دیجیتالی و یادگیری خودراهبر دانشجویان و تمامی ابعاد آن، رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد.
نتیجهگیری: سواد دیجیتالی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، در سطح خیلی خوبی قرار ندارد. دانشگاه در راستای بهبود شاخصهای موفقیت تحصیلی دانشجویان خود میتواند دورههای مختلفی را در جهت افزایش مهارتهای سواد دیجیتالی دانشجویان برگزار نماید.
